Hier is mijn verslag over mijn korte carrière bij Grenzeloos koken, het tv programma op 24 Kitchen.(grapje!…) 

Hier is de video van de reclame op televisie

(foto: Edwin)

Zondag ochtend, zaten we tv te kijken toen we een filmpje zagen waar de Italiaanse tv-chef-kok, een oproep deed. Hij zocht de beste Italiaanse thuiskoks van Nederland. Als je aan die wedstrijd mee wilde doen, moest je jezelf op de website van het programma inschrijven.

Mijn vriend, Edwin, zei tegen me: “joh, waarom doe je niet mee?”.Ik zei tegen hem: ” nee, ik durf het niet…Het lijkt me heel leuk maar ik word toch nooit uitgekozen om mee te doen”.

Toch heb ik s’middags besloten om er aan mee te doen. Je moest 2 recepten insturen.

( foto 1, recept uit mijn website  – foto 2, zelf verzonnen recept van zondag middag)

 

Ik zocht fanatiek zelf verzonnen en originele recepten op mijn website en vond er 1. De andere heb ik die middag verzonnen.

Zonder enige hoop, heb ik mijn inschrijf formulier verstuurd met daarbij mijn 2 recepten. Ik kreeg zondagavond een mail dat ik was ingeschreven. In die mail stond ook dat ik er rekening mee moest houden dat de opname al op dinsdag 14 april was.

Maandagmiddag werd ik gebeld dat ik uitgekozen was als kandidate voor de voorronde in de categorie Antipasti (voorgerecht). Ik moest de boodschappen voor mijn gerechten en mijn eigen spulletjes om te koken zelf meenemen.
De volgende ochtend al, om 8 uur, moest ik in Het Inspiratie huis 20/20, in Hoofddorp, zijn. Als je door ging naar de finale moest je op 11 mei weer terug komen en opnieuw koken.

Maandag avond heb ik snel met Edwin boodschappen gedaan, het pasta deeg gemaakt, alles klaar gezet in een mandje en een beetje geoefend met het vouwen van het deeg. Ik ging naar bed met de zenuwen in mijn lijf en werd wakker om 4.45 uur met nog meer zenuwen. Edwin bracht me naar Hoofddorp met de vrachtwagen, hij moest daar toch zijn om te laden. Zo hoefde ik niet met te veel stress de weg op.

Toen ik binnen kwam werd ik ontvangen door een leuke dame die ons koffie gaf. Ik kreeg een naamplaatje. Langzaam kwamen alle 8 andere kandidaten binnen. Even later kregen we poeder op onze neus en een audio zender…De merken op de verpakkingen van onze ingrediënten werden afgeplakt.
Het dagprogramma werd uitgelegd. We werden voorgesteld aan de kok van het Inspiratie huis 20/20. Hij vertelde ons alles over de ovens, inductieplaten maar ook waar we de spullen in de keuken konden vinden. Hij was ook daar om ons tijdens het koken te helpen. Een hele vriendelijke man vond ik.

Even later moest we zogenaamd in de keuken met onze spullen binnen komen voor de camera’s. Indrukwekkend was dat en ik vond het ook heel grappig. We hebben dat 3 keer gedaan tot het perfect was.

Op die foto is de keuken waar ik heb vandaag gekookt goed te zien.

(foto: Inspiratie huis 20/20)

Terug naar mijn verhaal:

Toen konden we onze spullen uitpakken en ze op ons werkblad zetten. Ik kwam toen pas achter dat ik mijn uitsteekvorm voor mijn pastadeeg thuis in de vaatwasser had laten liggen. Dus snel heb ik overal gezocht naar iets wat er op leek.

Het waren in dit keuken, prachtige, moderne, mooie werkbladen maar…. paniek! Ze waren te dik om mijn pastamachine erop vast te klemmen!

Toen dat gebeurde begon ik echt zenuwachtig te worden, mijn hart bonkte uit mijn borst maar het ergste kwam nog  toen ze vertelden dat we maar 45 minuten hadden…en toen dacht ik “oh mijn god!,  dat red ik nooit!”.
Ik maakte snel een plan in mijn hoofd, van stap 1 tot 10 en dacht, we zien het wel hoe het gaat…
Even later kwamen de 2 tv-chef-koks  (onze jury leden) binnen. Wow, wat is Roberta een prachtige mooie vrouw, heel vriendelijk en lief. Giovanni is een leuke, vlotte, grappige man. Ze deden een woordje voor de camera, ook een paar keer en gaven het startsignaal voor het begin van de wedstrijd…

De wedstrijd begon voor mij al gelijk goed…
Toen ik mijn deeg uitpakte zag dat Edwin in beide bakjes een briefje had gelegd met daarop de tekst, ” Succes moppie, hou van jou XXX”
Terwijl ik dit briefje las  zei ik hardop “aaah wat lief”.
Ik kijk op en bam twee camera’s op mijn gezicht en Giovanni kwam direct. Hij pakte snel het briefje, las het en zei “oh wat leuk”en liet het briefje aan de cameraman zien. Deze situatie moest trouwens ook nog een keer over gedaan worden maar dan net anders en zonder hem.

Ik was goed begonnen maar mijn machine bleef bewegen!
Ik ben heel veel tijd kwijt geraakt om het deeg uit te rollen en om de conchiglioni goed te vouwen want ik trilde te veel…De tijd ging door en door…..Snel te snel!!
Je kon niet altijd op je gemak koken want de cameraman stond vaak voor je werkblad en er werden tussendoor aan mij vragen gesteld.

Giovanni kwam twee keer bij mij. Hij hielp me met de oven aanzetten en hij hield mijn dansende pastamachine vast…Dat was een grappig moment!

Ik had alles gesneden en mijn vulling was klaar. Ik begon aan mijn saus en zag meteen dat ik er te veel water had in gedaan, “20 minuten in de oven en het komt goed dacht ik in mijn hoofd, om mezelf rustig te stellen….

En toen hoorde ik……. “nog 10 minuten lieve mensen!”
WAT? nog 10 minuten? Nu moet alles snel in de oven! Op dat ogenblik voelde ik mijn hart door mijn hele lichaam bonken…Ik heb even snel mijn presentatie bakjes op een schaal klaar gezet…Het zag super mooi uit, dat wel..Om de 2 seconden keek ik naar de oven, vol hoop….”Allez merde!, sneller garen jullie!”

“nog 5 minuten!”
…compleet in een paniek trance,  riep ik de kok om advies…Hij pakte 1 koekenpan en zette mijn conchiglioni erin met een beetje saus, zette een andere koekenpan erop als deksel en met zijn tweeën hebben we samen de goden van de kook-kunst gebeden voor gunst….

“Nog 2 minuten!”
….gaat de tijd hier sneller dan thuis?…Het is niet leuk als je weet dat je bijna geen tijd meer hebt…Paniek!
Een ding is zeker, ik zal vanaf nu, heel anders naar Masterchef of andere wedstrijd-kookprogramma’s kijken!, wat een stress!”.

En stop!
pfff…net op tijd had ik mijn presentatieschaal met het voorgerecht klaar! Nu mochten we onze presentatieborden naar de jury leden (de 2 tv-chef-koks) brengen. Er werden foto’s van elke bord genomen en de camera’s werden opnieuw ingesteld. De jury leden waren even weg.

Toen dacht ik, ik het verpest door mijn saus want het was rauw maar ik vond wel heel leuk om dat mee te maken! Ik vond het eng maar ook geweldig en zat wel in mijn element!
Ik was best tevreden over de smaken, alleen mijn tomatensaus was te nat, die moest nog inkoken….
grrrr, als ik die saus tijdens het koken in een koekenpan had laten inkoken, dan had mijn gerecht meer kans gehad!…Maar ja, als…

Roberta en Giovanni kwamen terug en elke gerecht werd geproefd…
we moesten een per een voor de jury leden staan en vertellen hoe we onze gerechten hadden gemaakt. Dit moment was heel eng want al die mensen om je heen en de camera’s maken het niet makkelijk.
Beetje jammer want de gerechten waren toen al te veel afgekoeld bij iedereen. Zij merkte meteen dat mijn saus te nat was en zei dat ook.
Ze vond de smaken wel lekker.
Mijn schaaltjes en mijn potje (waar ik de vorkjes in had gedaan), vond Roberta heel erg leuk…mooie opbouwende kritiek, leuke opmerkingen.

Zo, het was achter de rug, nu afwachten. Even een korte pauze..De tv-chef-koks gingen even weg om te beslissen welke 3 kandidaten naar de finale mochten gaan, ik niet, dat wist ik al wel.

We moesten wachten, keurig geplaatst in de keuken. De tv-koks vertelden wie had gewonnen… Ik vond het terecht!
Applaus! Het was een Italiaanse kok, die had octopus salade gemaakt.

(foto: Inspiratie huis 20/20)

Toen we buiten de keuken kwamen, moesten we, samen met de andere kandidaten van de categorie hoofdgerecht en nagerecht die na ons nog moesten koken, samen met Roberta en Giovanni nog een opname doen als officieel start van de wedstrijd.

Als laatste, mochten we om de beurt, voor de camera, alles over vandaag vertellen.

 

(foto: grenzeloos koken)

Conclusie:

Ik ben niet door gegaan naar de finale maar ben heel trots dat ik het lef en de moed heb gehad om dit te doen.
Ik heb een super leuke dag gehad en het was heel leuk.
Ik heb lieve mensen leren kennen, veel gelachen, veel paniek momenten gehad, want ik vond de camera’s  best eng.
Ik heb een mooie foto met Roberta en Giovanni!
Ik heb hele mooie herinneringen aan deze dag.
Ik ben zo blij dat ik dit heb gedaan, wat een overwinning!
Ik ben super trots op mezelf!
Vanochtend, is eén van mijn dromen uitgekomen!
Ik heb gekookt in een tv-programma!

Het programma wordt op 24 mei in het begin van de middag , in het programma Grenzeloos koken, op 24 Kitchen, uitgezonden.